Als we vervolgens lezen welke diagnostiek er gedaan is en in welk tempo dan verdient het niet de schoonheidsprijs. Veel diagnostiek werd sterk beinvloed door een geraadpleegde specialist. Er werd heel veel door kokers gekeken, en halve diagnostiek verricht. In een hele late fase, na diverse heropnames en nadat moeder met buikklachten opgenomen was geweest, is er ook aan bronchiolitis door Chlamydia gedacht. Dat bleek het te zijn. Zou dit in Friesland en de NOP hebben kunnen gebeuren vragen wij ons af.

Natuurlijk wel moet het antwoord zijn. Niemand is tenslotte perfect maar ik acht de kans daarop erg klein. In de huisartspraktijken en onder kinderartsen is men hier erg scherp op. Probleem is wel dat er weinigen in huisartspraktijken zijn die gemakkelijk luchtwegdiagnostiek bij hele kleine hummeltjes afnemen. In dit geval is moet aan “indirecte” diagnostiek gedacht worden. Kinderen die een Chlamydia bronchiolitis of conjunctivitis hebben worden vanuit het geboortekanaal van de moeder besmet. De moeder is dus ook besmet. Bij haar zou je diagnostiek kunnen overwegen.

In de discussie van het artikel werd nog over de noodzaak van screening op Chlamydia bij zwangeren gesproken. In de VS en Estland worden zwangeren op Chlamydia gescreend terwijl in Zweden en Noorwegen bepaalde groepen zwangerenscreening wordt aangeboden. Wij van Izore vertrouwen bij preventie van Chlamydia-ellende vooral op de alerte huisartspraktijken.